Los vagones de los días se van sin detenerse jamás

 

El tren que nos lleva por la ribera del río Miño

 

O TREN

 

O tren que me leva pola beira do Miño,
me leva e me leva polo meu camiño.
O tren vai andando, pasiño a pasiño,
e vaime levando cara o meu destiño.

 

 

Un ferrocarril turístico cruzando el puente romano sobre el Miño

Alguen pode ser que me espere na estación,
na terra da felicidad.
E toudo o que sexa amor e paz
o atoupareí eu o tereí
ca miña moza no meu lar.

 

 

Homenaje a la locomotora de vapor en la estación de trenes de Orense

O tren que me leva camiña e camiña,
vai votando fume, corre pola via.
O rio va felto un mar de ledicias.
No tren pouco a pouco volto a miña Galicia.

 

 

Puentes orensanos sobre el río Miño

Pasei molto tempo sen lar, lonxe de aiqui;
foron mil noites cheas de soidá;
falando ca xente po las mañás
escoitarei e saberei
o que pasou polo meu lar.

 

(Canción compuesta en la lengua gallega por Andrés
Do Barro e interpretada por él mismo en 1970)

 

 

 

Andrés Do Barro

(El Ferrol, 1947 - Madrid, 1989)

Cantautor da terra da felicidade